O día anterior non parou de chover. Durante a viaxe parecía que íamos aguantar moita auga e pensei en quedarme a durmir no autobús todo o día mentres os demáis se mollaban no paseo. Ao pouco de comezar o camiño a chuvia parou. E xa non a vimos no resto do día. ¡Parece que os organizadores fixeron tratos co clima para que toda a auga caése antes da ruta!
Saímos de Santa Eulalia de Oscos e enseguida estabamos atravesando un bosque de carballos, castiñeiros, bidueiros e abelairas. Tamén vimos uns fermosos cabalos.
Paseamos por Pumares, antiga aldea dedicada á ferrería que ahora está restaurada e dedicada ao turismo rural. A partir de aquí seguimos a ruta da Seimeira, que vai sempre pegada ao río. Coas augas dos últimos días o río estaba precioso e aparecían moitas cascadas. Os carballos e castiñeiros da ribeira daban á zona un aspecto máxico. É unha das rutas máis fermosas que fixen.
Atravesamos unha aldea abandonada, vimos as corripas para almacenar castañas, pasamos polo valle do Desterrado e chegamos a impresionante fervenza, onde pasamos un bo rato mirándoa desde todos os ángulos posibles.
Á volta subimos a aldea de Busqueimado, que ten a capela de San Pedro xunto a dous teixos que están catalogados como monumento natural. E despoís fixemos o camino de regreso a Santa Eulalia a paso lixeiro porque ían dar as tres e os de diante tiñan fame. Os últimos chegamos coa lingua fóra.
A comida estivo moi rica: pote asturiano, cordeiro e flan. Parecíame moi forte e tíñalle pánico, pero gustoume tanto que repetín dúas veces cada plato. E non foi nada pesada.
Para rematar o día fomos ao Museo Casa natal do Marqués de Sargadelos onde pasamos un rato moi agradable coas explicacións de José Luis. ¡Os que pillaron escano na mesa da cociña non querían moverse de alí e pedían o café!
Agardamos poder repetir a experiencia no outono. As diferentes vistas poden ser impresionantes.
Entradas
No hay comentarios:
Publicar un comentario